1) “if-clause” (şart cümleciği)
2) “main clause” (ana cümle)
Birinci tip şart cümleleri, şimdi veya gelecekte ne olacağını göstermek için kullanılır. Yapı şu şekildedir: Şart cümleciği geniş zaman olurken, ana cümle geniş zaman, gelecek zaman ya da yardımcı fiil (can, could, should, must, have to, may, might, will, vb.) kullanılmış bir cümle olabilir. Şart cümleciği ana cümleden önce veya sonra gelebilir. Eğer şart cümleciği cümle başında kullanılmışsa, cümlecik bitiminde mutlaka virgül kullanılmalıdır.
*If clause present tense; main clause ise will / shall future, modals, (may, can, etc.) veya imperative emir cümleleridir.
For example:
- If it rains, we will stay at home and sleep till noon. (Eğer yağmur yağarsa, evde kalır ve öğleye kadar uyuruz / uyuyacağız.)
- If you lend him some money, you may not get it back. (Eğer ona para verirsen, geri alamayabilirsin.)
- If my mother has prepared the meal. I’ll have my dinner. (Eğer annem yemeği hazırlamışsa, yemeğimi ( akşam ) yerim.)
- Can you tell him to come home if you see him? (Onu görürsen, eve gelmesini söyleyebilir misin?)
- You will fail if you don’t study. (Çalışmazsan sınıfta kalırsın.)
- If he comes, take him upstairs. (Gelirse üst kata çıkar.)
- If they are still sleeping, tell them that they are fired. (Eğer hala uyuyorlarsa onlara kovulduklarını söyle.)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder